'Ik rolde in een wereld die ik niet kende.'

Wat gaat er door je heen als je na een dienstverband van enkele tientallen jaren samen met je collega’s op straat komt te staan? Veel, dat maakt het verhaal van Tom wel duidelijk. Zeker als je op dat moment de 50 al ruimschoots gepasseerd bent en de vraag opdoemt: “Kom ik nog wel aan het werk?”. Tom: “Indertijd heb ik de LTS en de MTS gevolgd en aansluitend ben ik als tekenaar / werkvoorbereider aan de slag gegaan in de elektrotechniek. Bij mijn eerste werkgever ben ik negen jaar werkzaam geweest, zij het met een onderbreking van een jaartje voor de militaire dienst. Het bedrijf waar ik na de MTS startte was trouwens toen al onderdeel van het concern waar ik uiteindelijk tot voor kort altijd gewerkt heb”. Na die negen jaar stapt Tom over naar een ander onderdeel van het grote en wijd vertakte bedrijf en na 20 jaar en de ervaring van heel veel projecten verder, stapt hij nog eens over naar weer een ander bedrijfsonderdeel.

Tom verduidelijkt dit: “Bij mijn werkgever waren veel bedrijven aangesloten uit allerlei marktsectoren zoals transport, logistiek en installaties. De bedrijven die niet op de één of andere manier pasten binnen de installatiebranche zijn in de loop van de jaren verkocht en met dat geld werden installatiebedrijven opgekocht. Dat werd de ‘corebusiness’ waarop men zich volledig focuste. Dit proces van afstoten en opkopen bestreek een tijdsperiode van enkele decennia. Gedurende mijn loopbaan heb ik zo gewerkt bij diverse bedrijfsonderdelen, ook bij later toegevoegde bedrijfsonderdelen. Feitelijk heb ik na mijn indiensttreding in 1980 niet meer hoeven solliciteren”.

Terugkijkend op al die jaren erkent Tom dat de gang van zaken bij hem regelmatig de wenkbrauwen deed fronsen: “Mijn werkgever was voortdurend bezig met veranderingen en jarenlang werd er gelukkig positief gedraaid, maar bij tijden vroeg ik me toen al wel af of al die veranderingen wel verbeteringen waren”. Zeker nadat het bedrijf naar de beurs was gegaan: “Vanaf dat moment wilde men helemaal de indruk wekken dat het allemaal goed ging. Dit is lange tijd ook gelukt, zelfs tijdens de crisis die in 2008 begon. Wel was er een paar jaar later sprake van terugkerende bezuinigingen en reorganisaties die elkaar opvolgden”.

Reorganisatie

De laatste reorganisatie wordt eind 2014 ingezet. Het gaat dan niet goed met het bedrijf. Tom: “Ik hoopte te mogen blijven en dat was gelukkig ook zo. Omdat de holding in 2013 en 2014 in zwaar weer terecht kwam vanwege fraude met forse financiële consequenties tot gevolg en financiële regelingen had kunnen treffen met de banken leek het er eerst op dat het bedrijf zich er doorheen zou slepen en kon blijven bestaan”. De praktijk was anders. Tom: “Het was gewoon een utopie om te denken dat we in die periode, met de beperkte marges in de installatiebranche, een schuld van vele miljoenen terug konden verdienen”.
Peinzend: “Maar ja, waar keek je naar? Je was blij dat je werk had, want veel andere bedrijven waren sinds de crisis over de kop gegaan en heel wat medewerkers uit de branche waren vanaf 2008 werkloos geworden”.

"Hij blijkt zich echter op een zinkend schip te bevinden."

Zwaar weer

Het bedrijf komt in zwaar weer door de verslechterde financiële situatie die ontstaan is. Vanaf dat moment worden diverse functies vanuit de bedrijfsonderdelen samengevoegd. Tom wordt in die periode toegevoegd aan de afdeling informatie management. Hij blijkt zich echter op een zinkend schip te bevinden: “Als eerste werd er gesneden in afdelingen ‘die alleen maar geld kosten’; ondersteunende afdelingen die indirecte kosten met zich meebrachten, maar er werd ook in projectgroepen gesneden. We moesten het met minder mensen doen. Op deze manier verdwenen er heel wat banen”. Het was allemaal niet genoeg en het bedrijf wordt in delen failliet verklaard.

Failliet

Ondertussen gaat het gewone leven door en Tom gaat met vakantie. Tom: “Terug van vakantie was het snel gebeurd met het bedrijfsonderdeel waar ik werkte. Enkele dagen later werden we failliet verklaard”. Alles komt dan in een stroomversnelling: het UWV neemt de loonbetaling over en het leven van Tom en zijn collega’s staat op zijn kop: het dagelijks ritme valt stil, de onzekerheid slaat toe. Tom: “Ik rolde in een wereld die ik niet kende omdat ik nooit eerder werkloos geweest ben en al die jaren amper ziek ben geweest. Natuurlijk is er de sollicitatieplicht en als 50+-er heb ik na een aantal maanden ook deelgenomen aan een cursus van 8 ochtenden gericht op solliciteren. Allemaal nieuwe ervaringen”.

Advies RMU

Dat solliciteren is trouwens één van de zaken waarvoor Tom de RMU direct inschakelt: “Omdat ik al 35 jaar niet gesolliciteerd had, heb ik vrij snel een conceptbrief opgesteld en die voorgelegd aan de RMU. Aan de reacties daarop heb ik veel gehad en vervolgens heeft de RMU me ook goed ondersteund bij het opstellen van mijn CV. Daardoor kan ik nu veel professioneler de arbeidsmarkt op gaan”. Tom legt de RMU ook de brief voor die hij en zijn collega’s kort na het uitspreken van het faillissement van de curator ontvangen. Tom: “De RMU heeft me daarin meteen duidelijk gemaakt dat de boodschap in die brief in mijn geval een voldongen feit was. Daar is het echter niet bij gebleven! De RMU heeft me ook verteld wat ik allemaal kon verwachten, waar ik op moest letten en wat ik moest doen. Juist in die voor mij toch onzekere periode was het waardevol dat ik die gerichte informatie kreeg. Dat gaf duidelijkheid en daarmee ook een beetje rust”.
Daarnaast vraagt Tom tijdens lopende sollicitaties de RMU advies over wat gebruikelijk is rond het vaststellen van contracten. Het valt hem op dat de arbeidsvoorwaarden erg eenzijdig worden vastgesteld en dat dit ten opzichte van wat hij gewend was in zijn jarenlange dienstverband uitgehold is bij potentiële werkgevers.

Afhankelijk

Tom: “Wat je dan in die maanden merkt is dat je in een soort rouwperiode komt: je sluit iets af, het is echt voorbij. Het is dan best moeilijk om te ervaren dat allerlei vanzelfsprekende zaken, ‘zekerheden’, definitief voorbij lijken te zijn. Daarnaast is er steeds weer de vraag die opkomt ‘zal ik nog aan het werk komen? ’. Anderzijds leer je ook echt relativeren en ondanks de WW-uitkering hebben we het als gezin goed. Inmiddels heb ik zelfs werk tot in ieder geval januari 2017. Ik merk dat ik afhankelijker ben geworden. Vanuit het besef ‘De Heere regeert’ en Zijn goede zorg, vallen dingen dan ook mee en kan ik in vertrouwen met vallen en opstaan de toekomst tegemoet zien.