Leidinggeven en besmet met het coronavirus
Met haast komt Marjolijn Kamerling met grote passen haar woonkamer binnenlopen. Ze stond in de file en is later dan gepland. ‘Het is zo druk’, zucht ze. ‘Er is chaos op het werk.’ Onder het genot van een glas koud water in warme temperaturen praten we over leidinggeven, coronatijd en het effect in ‘haar’ zorgsector.
Marjolijn Kamerling (47) is Afdelingscoördinator bij Stichting Humanitas Rotterdam en Rijnmond. ‘Ik werk al sinds mijn 16e in de zorg en dat doe ik ontzettend graag, omdat de kwaliteit van leven voor mij erg belangrijk is.’ Stichting Humanitas sluit daar goed bij aan. ‘Qua zorg leveren wij alles, we zeggen nooit nee.’
Kamerling is sinds tweeënhalf jaar leidinggevende bij Humanitas en dat bevalt haar prima. ‘Ik had niet de papieren, maar ben aangenomen door mijn jarenlange werkervaring.’ Het leidinggeven vindt ze leuk, alleen soms mist ze de zorg. ‘Ik lever helemaal geen zorg meer, ik ben alleen maar bezig met aansturen, coachen, functioneringsgesprekken , het maken van roosters en het in de gaten houden van de financiën.’ Volgens Kamerling zijn er een aantal belangrijke eigenschappen die voor een leidinggevende in de zorg essentieel zijn. ‘Je moet heel stevig in je schoenen staan, nee durven zeggen en je moet niet bang zijn om knopen door te hakken. Daarnaast moet je geen vriendinnen willen worden met je teamleden en het belangrijkste is dat je eerlijk moet zijn, ook in het nakomen van je afspraken.’
In deze tijden van corona is leidinggeven niet anders, maar haar situatie veranderde. ‘Ik doe precies wat ik altijd doe, alleen ben ik drukker dan normaal.’ Maar corona gaf wel andere zorgen. ‘Toen de RIVM aan het begin van de coronacrisis meldde dat er geen beschermingsmiddelen waren, schrok ik wel even. Wij moesten onbeschermd ons werk doen en dat vond ik lastig uit te leggen. Dat werd nog moeilijker toen de helft van ons team zelf ook ziek thuis was, doordat er geen beschermingsmiddelen beschikbaar waren.’ Kamerling zelf raakte uiteindelijk ook besmet met het coronavirus. ‘Dat kwam doordat ik op een gegeven moment ook zorg leverde aan het bed van een zieke man. Het voelde nog tien keer erger dan een normale griep, ik was zo’n zes weken uit de running.’ Persoonlijk heeft deze nare ervaring veel met haar gedaan, ze schreef daarover op Facebook:
‘Toen ik ziek was van corona was ik alle vastigheid die ik gebouwd had, kwijt.
Ik was zo ziek dat ik niet anders kon dan me alleen maar overgeven aan Hem.
En, Hij heeft mij erdoorheen gedragen. Als ik terug kijk was het als het suizen van een zachte stilte.
De Heilige Geest was om mij heen, ging voor mij uit, troostte mij. Elke stap die ik weer mocht zetten was met Hem. En alle dingen om mij heen leken nieuw.’
Haar inspiratie als leidinggevende vindt ze in Jezus, en in de Bijbel. ‘Jezus laat emotie zien, ook verbloemt Hij zijn boosheid niet. Dat zien we bijvoorbeeld terug in de geschiedenis waarin Hij de tafels van de wisselaars omkeert. Boosheid mag er dus zijn. Als leidinggevende was Hij niet altijd geliefd, maar om dingen voor elkaar te krijgen moet je doorpakken en doen. Naast Jezus vind ik Mozes en Jozua daarin ook inspirerend, zij hadden te dealen met situaties die in al die jaren niet zijn veranderd.’ Volgens Kamerling is er een verschil tussen leiderschapsstijlen. ‘Het verschil tussen leiderschap en christelijk leiderschap is het geloof en de vruchten die daaruit voortkomen. Ik loop niet te koop met mijn geloof, ik heb mijn team ook nooit expliciet vertelt daarover, maar zij weten het. Dat zijn de vruchten van de Geest.’
