Zet jij even een infuusnaald?

Wat een verhaal! Daar zou ik nooit aan gedacht hebben. Maar deze ambulancebroeder overkwam het wel. Zomaar uit het niets, een telefoontje of je even een infuusnaald wilt komen zetten. Omdat de arts die euthanasie gaat uitvoeren niet zo goed is in het plaatsten van een infuusnaald.
Zomaar uit het niets. Dan sta je er ineens voor! En dan komt het er op aan, of je collega’s weten wat ze aan je hebben. Dat ze niet verbijsterd zijn, omdat jij plotseling afhaakt. En of ze aan je merken hoe zwaar je dit valt, omdat je als professional je werk in goede verhoudingen wilt doen.

Wat bijzonder als je dan collega’s treft die niet gaan verwijten. Die je de ruimte geven om voor je geloof uit te komen en naar je geweten te handelen. En wat bijzonder dat dit ook mag in ons land. In de Beroepscode voor Verplegenden en Verzorgenden is een mooi artikel opgenomen:

2.5 Als verpleegkundige/verzorgende heb ik het recht om op grond van gewetensbezwaren te weigeren om mee te werken aan bepaalde (be)handelingen.
Dat betekent onder andere dat ik medewerking weiger aan (be)handelingen die mij in ernstig conflict brengen met mijn levensovertuiging of persoonlijk waarden- en normenbesef
mijn gewetensbezwaren, waar mogelijk, tijdig kenbaar maak
bij gewetensbezwaren de zorg gemotiveerd teruggeef aan mijn leidinggevende of, als er geen leidinggevende is, aan één van mijn collega’s als zelfstandig werkende, mijn gewetensbezwaren meld aan de zorgvrager (of andere betrokkenen) en zorg verleen totdat die overgenomen wordt
wel de zorg verleen, die niet direct in relatie staat tot de handeling of ingreep waartegen ik gewetensbezwaren heb, tenzij die zorg ook door een collega wordt overgenomen.

Na het lezen van het verhaal van de ambulancebroeder ben ik extra blij dat de RMU meegedaan heeft aan het ontwikkelen van de Nationale Beroepscode. Zo werkt het!